در شرایطی که نظام سلطه، مثل گرگ گرسنه در کمین نشسته، تا اولین اشتباه ما را به آخرین اشتباهمان مبدل کرده و آنچنان به گله بزند که همه را از حیز انتفاع ساقط کند، ما چه باید بکنیم تا این فرصت، هرگز برایش فراهم نشده و در حسرت چنین فرصتی بمیرد و این آرزوی شوم را با خود به گور ببرد؟!

دوربین های مخفی و آشکار استکبار جهانی و صهیونیسم بین الملل، روی دو گزینه مردم و مسئولین نظام زوم شده و از این رو آنان بی صبرانه منتظرند تا با رؤیت غفلت ها و غرورها و انحرافها و اختلافهای ما به میدان آمده و به کمک رسانه های استکباری و دستگاه گسترده دیپلماسی جهانی که در انحصار آنهاست، ما را به دره های هولناکی سوق دهند که طی آن بتوانند براندازی این نظام را که دستاورد امام راحل و خونهای پاک شهدای ماست، جشن بگیرند و وای بحال ما که اگر در این شرایط چشمهایمان را به روی حقایق و و اقعیات ببندیم و به خودزنی بپردازیم!

اختلافات ایام انتخابات به اندازه کافی وحدت شکن و تفرقه افکن هستند که ما در نهایت اهتمام بایستی به رفوی نسبی پارگی های ریسمان اتحاد و روابط حسنه ای که در گذشته وجود داشته بپردازیم تا حداقل فضای سیاسی و فرهنگی و اجتماعی موجود را به گذشته شبیه کرده تا بیشتر از اینها نگسلیم.

حالا اگر در این میان تندروها بر استمرار روند وحدت شکنی جامعه اصرار داشته باشند، نه تنها همت مضاعفی برای پینه زدن به پرده دری های انتخاباتی شکل نخواهد گرفت، بلکه از الان به بهانه انتخاب رئیس آینده مجلس شورای اسلامی و یا اینکه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در پیش است و دهها بهانه دیگر، آتش اختلاف را شعله ورتر کرده و در آینده ای نه چندان دور ما باید شاهد تسویه حسابهای آنچنانی در درون طیف و جبهه اصولگرایی نیز باشیم!

در این میان وقتی به عملکرد مردم نظر می افکنیم، ملاحظه می کنیم که مردم با لبیک گوئی و حضور گسترده در فراخوانهای نظام و ولایت مطلقه فقیه از جمله در راهپیمایی سراسری 22 بهمن 90 و انتخابات مجلس نهم در 12 اسفند 90 و نیز نگاه کاملاً ولائی در مرحله گزینش نامزدها و ترجیح نهایی اصولگرایان بر اصلاح طلبان، بزرگترین عملیات بازدارنده دشمن را بنام خود ثبت کرده و اولین دستاورد چنین لبیک قاطعی را نیز در کنار نهادن علنی گزینه جنگ از سوی سران استکبار جهانی و نیز اعتراف به پشتوانه مردمی نظام مشاهده نمودند! و اگر احتمالاً آثار این دستاوردهای بزرگ به سمت کمرنگ تر شدن پیش رود، علل آن را باید در ابعاد دیگری نگریست!

اما بعد دوم این مقوله یعنی عملکرد مقامات و مدیران ارشد جامعه، آنچنان که باید و شاید زیرکانه و مؤمنانه نیست گه حقیر برای اثبات این ادعا، نمونه هایی را در این مقاله متذکر می شوم:

1-تخریب عملکرد و وجهه نظام و خادمان جامعه برای افزایش احتمال رأی آوری خود و یا نامزد موردنظر

2-پرهیز از شکل گیری ائتلاف نهایی و ساز جداشدن طیف های متعدد در جبهه موسوم به اصولگرایی

3-اصرار در اخراج همدیگر از جبهه اصولگرایی با عناوین بیگانه کننده ضد اصولگرایی و یا حتی ضد ولایت فقیه

4-فراکسیون سازی اختلاف انداز در مجلس برای انحصارگرائی و نمایش زورآزمایی پارلمانی طیفهای خودی

5-تلاش برای جداسازی صفوف دولت و مجلس و قوه قضائیه و مجمع تشخیص و .... با مرزبندی های غلط

6-تفسیر به رأی از رویکردها و پشتکردهای رهبری معظم به افراد و طیفها به زعم خود با تفاوت اقبال از آنها

7-فعال شدن استراتژی قدرت نمائی استیضاح وزراء تا مرز طرح سؤال و تهدید به استیضاح رئیس جمهور

8-استنکاف غیرقانونی رئیس جمهور از پذیرش و اجرای برخی از قوانین ابلاغی مجلس تا مرز تمسخر نمایندگان

9-انسداد فضای سیاسی موجود با تندرویهای خطرناک و تلاش برای حاکم کردن فضای بسته فاقد نقد از مدیران

10-انکار دستاوردها و موفقیتهای مهم در قوای سه گانه با سیاه نمایی ها و بزرگ نمایی ها و درشت گوئی ها

11-عدم استفاده از توانمندان دارای سابقه مدیریت قوی، نمایندگی و یا کارشناسی موثر در امور مهم جامعه

12-اعتماد به افراد و اطرافیان مشکوک در برخورداری از افکار و نیات خطرناک سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ...

13-گرایش به روشنفکری بیمار تا مرز مخالفت در برخورد با سران و عوامل موثر فتنه و نیز مهاجمان فرهنگی

14-رسانه ای کردن و به رخ کشیدن نقاط ضعف هم و غفلت از خوراک دهی به رسانه های استکباری

15-مقاومت عملی در تمکین فرامین و توصیه های رهبری معظم به قوای سه گانه علیرغم اقبال کلامی

16-ارزش گریزی و یا حتی ارزش ستیزی در برخی از مواضع متخذه و قوانین مصوبه و رأی ها و احکام صادره

17-ترویج دروغ و دروغ پنداری عملکرد، آمارها و ادعاها برای تخریب هم و تغییر باور مثبت مردم از نظام

18-ترویج توهین حضوری و رسانه ای و بعضاً شبنامه ای به مدیران ارشد نظام

19-تخریب بزرگان جامعه اعم از علماء و چهره های سیاسی و دانشگاهی با اهداف مقطعی و یا درازمدت

20-عدم توجه کافی به برنامه های استرتژیک نظام در حوزه جهاد اقتصادی، سند چشم انداز 20 ساله و غیره

با این سیاهه که البته اگر ادامه می دادم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شد،به راحتی قابل ملاحظه است که ما چقدر در خودزنی و خودی زنی حرفه ای شده ایم و متاسفانه در از دست دادن فرصتها، هیچ فرصتی را از دست نمی دهیم و آنچنان بر طبل اختلافات می کوبیم که متاسفانه دستاوردهای انتخابات را تهدید می کنیم و تاسفبارتر اینکه همه این عملکردها را بپای اصولگرایی، ولایتمداری و آرمانگرایی گذاشته و خودمان را انقلابی دوآتشه می پنداریم و این همان بحران بصیرتی است که رهبر معظم انقلاب بارها بر آن تاکید داشته و دارند که یکی از مصادیق آن "لحظه شناسی" است! یعنی کاری که باید در یک برهه زمانی انجام پذیرد، ولی ما از آن امتناع و استنکاف می ورزیم و نیز کاری که نباید در یک مقطع زمانی انجام پذیرد، اما ما بر انجام آن اصرار و سماجت می ورزیم و حتی تا مرزهای لجاجت هم پیش می تازیم!

یادم می آید که در زمان حیات امام راحل شش تن از نمایندگان مجلس، با طرح سؤالاتی، مقرر کردند تا آقای دکتر ولایتی وزیرخارجه وقت را به مجلس فراخوانده و او را به توضیح علنی پیرامون سیاستهای متخذه در وزارت امورخارجه وادار کنند و امام راحل با مصلحت اندیشی حفظ اسرار و ابهت نظام در شرایط تهدیدآمیز جنگ، با طرح واژه "این تذهبون" و یا واژه مشابه دیگر آنچنان به نمایندگان سؤال کننده تذکر دادند که آنها در فاصله زمانی کمتر از یک روز، اعلام انصراف کرده و جلسه سؤال را ملغی اعلام نمودند.

و حالا اگر چه زمان جنگ نیست و انتظار اقدام مشابه از سوی رهبر معظم انقلاب با مصالح عالیه نظام در انطباق کامل نیست، اما همه باید بدانیم که ما امروز بدون جنگ هم در شرایط تهدیدآمیز مشابه سالهای جنگ تحمیلی قرار داریم و نباید با تخریب هم، نهایتاً استکبار جهانی را به تخریب و یا براندازی نظام، کمک و یا حتی امیدوار کنیم!

آیا تخریب مراجع عظام، علماء اعلام و بزرگانی چون هاشمی رفسنجانی، مهدوی کنی، ناطق نوری، مصباح یزدی، جنتی، محمد یزدی، احمدی نژاد، لاریجانی ها، حداد عادل، محسن رضائی، قالیباف، ولایتی، مطهری و دهها چهره دیگر که سرمایه های نظام و هر کدام مورد علاقه و در ابعادی مورد اعتماد نظام و رهبری معظم انقلابند، دشمن شادکن و آب به آسیاب دشمن ریختن نیست؟!!

آیا این صحنه ها ما را بیاد همان داستان موزون معروف کتاب دوره ابتدائی با مطلع "روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست" از ناصر خسرو نمی اندازد که وقتی عقابی در بالاترین سقف پرواز، مورد اصابت تیری سهمگین قرار گرفت و به قعر زمین سقوط کرد و در خاک و خون غلطید، با حیرت هر چه تمامتر به تیر نظری افکند و تعدادی از پرهای عقابی را بر آن دید و با تأسف گفت: "اچون نیک نظر کرد و پر خویش بر او دید  / بگفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست!"

تردید نباید داشت که تاریخ آئینه پند و عبرت است و از این رو گذشته را چراغ راه آینده و گذشتگان را عبرتهای آیندگان دانسته اند، فلذاست که می توان با مطالعه و تجزیه و تحلیل تاریخ، از تکرار اشتباهات و انحرافات و اتفاقات تلخ جلوگیری کرد و در معارف دینی به ما یاد داده اند که مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود! و در همین راستا هم گفته اند: مارگزیده از ریسمان سفید و سیاه می ترسد! و اگر اینگونه است آیا ما نباید از حوادث سیاسی دوران مشروطه و یا حوادث سیاسی ملی شدن نفت و دوران پر اختلاف آیت الله کاشانی و مصدق و یا حتی از حوادث سیاسی سالهای اول انقلاب عبرت بگیریم و راههای رفته را دوباره نپیمائیم و دوباره انقلاب و نظام را درگیر آنهمه بحران نظامی گری گروهگی و قومی و ناامنی های مرزی ننمائیم؟!

بهرحال امیدوارم جدای از رعایت ملزومات مردمسالاری دینی و استقلال قوا و اصرار بر انجام وظایف قانونی که همه اینها از ملزومات موفقیت نهایی نظام مقدس جمهوری اسلامی و از منویات و تأکیدات مقام معظم رهبری است، مسئولین ارشد نظام به حواشی و تبعات اظهارات و اقدامات خویش در افکار عمومی داخل و خارج و نیز رسانه های استکباری بیاندیشند و از ارتکاب به اعمالی که در شأنیت آنها تعریف نشده، استنکاف ورزند.

در پایان لازم می دانم تا اولاً از رهبری معظم انقلاب بخاطر نقش آفرینی های ویژه و فراتصور در حوزه مدیریت عالی خویش که در فضایی بسیار گسترده سیر و طیر کرده و با جادادن همه خودی های نظام با همه سلیقه ها در درون نظام، برای همه آنها فرصت خدمت فراهم نموده و در اصل به مسئولین و جامعه و صاحب نظران سیاسی، ارائه الگو می کنند، ضمن آرزوی طول عمر با عزت و ادامه توفیق افاضات، قدرشناسی وافر و اظهار امتنان قلبی کرده و ثانیاً از مردم که انصافاً استثنائی ترین امت تاریخ در همه جوامع بشری و از جمله در جوامع اسلامی اند و بزرگترین حماسه های حضور را بنام خود ثبت کرده و روح امام راحل و قلب مقام معظم رهبری را شاد کرده و می کنند، شکرگذاری و استمرار چنین توفیقاتی را برایشان از خداوند تبارک و تعالی مسئلت نمایم و ثالثاً به تجلیل از همه صاحبان تریبون و رسانه و نیز همه چهره های تاثیرگذاری که در هدایت افکار عمومی و تبیین رهنمودهای بصیرتی رهبر معظم انقلاب ایفای نقش نمودند، بپردازم و رابعاً از احزاب و ائتلافات و افرادی که اعم از اصولگرا و طیف خودی اصلاح طلبان اصولگرا که با گرم کردن تنور سیاست و یا اظهارات متنوع سیاسی و فرهنگی و اجرائی در افرایش نرخ مشارکت مردم و ثبت حضورهای حداکثری آنها در صحنه ها تاثیرگذار بوده و هستند، تقدیر و تشکر بجا آورم و نهایتاً به تاسی از رهنمودهای ولی امر مسلمین جهان، به عنوان یک شهروند، همه فعالان سیاسی جامعه و صاحبان قدرت و فرصت و سنگرنشینان خدمت را به صبر و بصیرت همه جانبه و بالابردن آستانه تحمل هم و تعامل با هم دعوت می کنم و تاکید موکدم بر وحدت و همت مضاعفی است که به بهانه فرارسیدن عید که در کشور و فرهنگ ما فرصتی برای تجدید و تشدید دوستی ها، رفع کدورتها و طلب حلالیتهاست، می توان آن را با محوریت اسلام، نظام، امام، قانون اساسی، ولایت مطلقه فقیه و ایران عزیز به محافل سیاسی و قدرت های اجرائی بازگرداند.  

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه-27/12/90